Als ik mijn angst voor bevallen had gevolgd, dan was hij er niet geweest.

Als ik mijn angst voor de bevalling had gevolgd, dan was hij er niet geweest.

Hij loopt naar me toe, terwijl hij zijn armpjes liefkozend naar mij uitstrekt.
“Lekker slapen mama!’

De manier waarop hij het doet en zegt, doet mijn hart overlopen van moederliefde.
Een leven zonder hem erbij kan ik me bijna niet meer voorstellen.

Toch had dat niet veel gescheeld.
Na de traumatische bevalling van mijn oudste, in 2010, was ik zo vreselijk bang geworden voor bevallen, dat ik niet aandurfde om nog een keertje zwanger worden.
Daarnaast hadden de artsen me verteld dat de kans op herhaling van de complicaties erg groot was. Maar ondanks dat had ik nog wel steeds een grote kinderwens.

Wist je dat niet meer zwanger durven raken een van de belangrijkste symptomen is van een onverwerkt bevallingstrauma? Download hier gratis de checklist met alle symptomen van een bevallingstrauma.

De jaren die volgden waren een voortdurende strijd tussen mijn hart, dat enorm verlangde naar nog een kindje en mijn hoofd, dat vreselijk bang was voor een herhaling van de traumatische bevalling.

Het was pijnlijk. Mensen om me heen die in dezelfde periode zwanger en bevallen waren, werden zwanger van hun tweede kindje. Ik was blij voor hen, terwijl er door mijn hart een pijnlijke steek van jaloezie ging. Elke keer als ik naar zolder liep om de was te doen, zag ik daar in de hoek alle babyspulletjes staan, wachtend op (n)ooit.

Ik liep weg voor de pijnlijke gevoelens en heftige emoties

Ik kon niet tegen rust en stilte, want dan wist ik dat de nare herinneringen aan de bevalling zich aan me op zouden dringen, inclusief alle pijnlijke gevoelens en heftige emoties. Om dat niet te hoeven voelen, vluchtte ik in mijn werk. Ook begon ik aan een universitaire studie naast mijn baan voor vier dagen in de week. Elk vrij moment werd op die manier gevuld. Ik vond het heerlijk en tegelijkertijd verloor ik ook mezelf.

Viereneenhalf jaar na de geboorte van mijn dochter was het op en stortte ik in. Ik had mezelf naar een forse burn-out gewerkt en alsof dat nog niet genoeg was, kwam ook de onverwerkte traumatische bevalling met een knal naar boven.
Ik ben nog nooit van mijn leven zo angstig en in paniek geweest als toen.

Ik moest in de spiegel kijken

Er moest wat gebeuren, zo kon het niet verder.
Ik ging een revalidatietraject aan om te herstellen van mijn burn-out en zocht hulp voor het verwerken van mijn bevallingstrauma. Na een jaar hard werken aan mezelf, was ik er weer helemaal bovenop.

Voor het eerst kan ik naar mezelf kijken hoe ik de afgelopen jaren in een overleefstand had gestaan en hoe het werken daarin op een ongezonde manier een belangrijke veilige haven voor me was geweest. Een ding wist ik zeker: ik kon niet verder op de manier waarop ik het altijd had gedaan. Het moest anders en ik leerde hoe ik daarin mijn hart kon volgen.

Ik startte succesvol een bedrijf in de onderwijsadvisering (stressvrij voor de klas) en stopte na een paar maanden met mijn baan als directeur van een basisschool. Een pittige keuze en tegelijkertijd gaf het me zoveel ruimte en voldoening. Ik liet de universitaire studie los en ging me verder professionaliseren tot coach.

Het verlangen naar nog een kindje werd steeds sterker

Hoe verder ik in dit proces kwam, hoe meer vertrouwen ik kreeg in mijzelf en in mijn lijf en hoe sterker het verlangen naar nog een kindje werd. Noem het zweverig, maar ik voelde dat de ziel van mijn kindje al om me heen hing en het enige wat ik nog moest doen, was er volmondig ‘ja’ tegen zeggen. Ik wist dat wanneer ik dat zou kunnen, ik ook direct zwanger zou zijn.

Bijna acht jaar na mijn eerste zwangerschap, was ik opnieuw zwanger. Direct in de eerste ronde. Ik hoefde eigenlijk niet te testen, want vanaf de eisprong wist ik al dat ik zwanger was. Ik voelde het aan alles. Ik kan je vertellen dat op deze manier zwanger worden echt een hele bijzondere ervaring was.

En nu, op het moment dat ik dit artikel schrijf, is onze kleine man alweer ruim twee jaar bij ons. Het is een echt een heerlijk kind. Hij is altijd vrolijk en brengt ons elke dag zoveel liefde. Dat had ik, als ik mijn angst voor bevallen had laten winnen, voor de rest van mijn leven moeten missen. Een gedachte waar ik liever niet teveel bij stil wil staan.

Ervaar jij ook die dagelijkse strijd tussen hoofd en hart?

Misschien herken jij jezelf in mijn verhaal. Leeft er in jou ook nog een kinderwens, maar ben je zo bang om nog een keer te moeten bevallen, dat je de kinderwens maar in de ijskast hebt gezet. Ik weet hoe dat voelt en tegelijkertijd weet ik ook dat een bevallingstrauma en angst voor bevallen niet vanzelf over gaan. Daar moet je wat voor doen. En een van de eerste dingen is je bevallingstrauma gaan verwerken.

Dat is waar ik je als bevallingscounsellor bij kan helpen.

In een kort traject van 3 sessies binnen een maand tijd help ik jou bij het verwerken van je bevalling. Na deze sessies zul je merken dat je je opgelucht voelt en verder kunt.

Zoals een cliënte van mij zo mooi omschreef: ‘Ik was alleen nog maar bezig met wat er was gebeurd tijdens de bevalling en daardoor stond ik met mijn rug naar de toekomst. Na deze 3 sessies kan ik me weer richten op de toekomst en word ik niet langer meer gehinderd door wat ik heb meegemaakt.’

En dat gun ik jou ook.

Wil je meer weten over dit traject en of het geschikt is voor jou bevallingsverhaal en klachten? Vraag dan hier je eerste gratis en vrijblijvend online consult aan. Of meld je direct aan voor het traject via deze link en dan plannen we zo snel mogelijk je eerste sessie in.

De huidige Coronacrisis hoeft daarin geen enkel probleem te zijn. De methode die ik toepas is uitermate geschikt om via een online verbinding te gebruiken.