Ik was nog maar een paar minuten moeder en nu al had ik gefaald

 En toen lag eindelijk dat zachte, natte, warme wezentje op mijn borst. Maar in plaats van dat ik die alles overweldigende moederliefde in mezelf omhoog voelde komen, voelde ik mezelf nu al een mislukte moeder. Ik bedoel, ik was niet eens in staat geweest om mijn eigen kind op de wereld te zetten. Wat had ik, wat had mijn lijf gefaald.

Ruim 4,5 jaar heb ik met deze gevoelens rondgelopen, tot ik met een burn-out thuis kwam te zitten en ook mijn bevallingstrauma met een knal naar de oppervlakte kwam. Ik was nog nooit van mijn leven zo angstig geweest als toen. Om mezelf en het proces waar ik doorheen ging, te kunnen begrijpen, ging ik me verdiepen in trauma.

Ik las en bestudeerde elk boek over trauma dat er te vinden was en toen kwam ik tot de ontdekking dat mijn lijf helemaal niet had gefaald, maar juist het allerbeste heeft gedaan wat het in die situatie had kunnen doen. Ineens was ik in staat om met hele andere ogen naar mezelf te kijken.

En omdat ik weet dat ik niet de enige vrouw ben die met deze gevoelens worstelt na haar bevalling, leek het me een heel mooi om wat meer te delen over het inzicht wat kreeg toen ik meer leerde over trauma.

Ben je benieuwd?

Maak dan 30 minuutjes vrij en luister de nieuwe aflevering via de link onderaan dit bericht of via je favoriete podcast app onder de naam Moedermoed.