In dit artikel vind je 7 tips die helpen om je traumatische bevalling te verwerken.
Je bevalling was zwaar. Misschien zelfs wel traumatisch. Daar waar je de eerste weken vooral heel erg opgelucht was over het feit dat je de bevalling achter de rug had en dat alles goed is afgelopen, merk je dat dat gevoel nu begint te veranderen.
Je wordt dagelijks overvallen door nare herinneringen aan je bevalling, waar je voor je gevoel geen invloed op hebt. ’s Nachts slaap je slecht, omdat je nachtmerries hebt over je bevalling. Denken aan of praten over je bevalling maakt je gespannen, angstig en emotioneel.
Alles liep zo anders dan je had verwacht. Je hebt tijdens je bevalling zoveel moeten doorstaan en nog nooit van je leven heb zoveel pijn gehad. Hoe je ook probeert, het lukt je maar niet om het een plekje te geven.
Waarom kregen zij wel die mooie bevalling en jij niet?
Bij het horen van de bevallingsverhalen van je vriendinnen moet je je tranen wegslikken. Hun ervaring is zo anders dan die van jou. En natuurlijk ben je superblij voor hen en tegelijkertijd ook vreselijk jaloers. Waarom kregen zij wel die mooie bevalling en jij niet?
Je merkt dat je steeds minder over je bevalling durft te praten met anderen. Ze lijken maar niet te begrijpen dat je je zo naar en verdrietig kunt voelen over zo’n blije gebeurtenis. ‘Je hebt er toch iets moois voor terug gekregen’, is een uitspraak die je vaak van hen te horen krijgt.
En dat heb je ook, hoe kunnen ze denken dat dat niet zo is? Natuurlijk ben je intens gelukkig met de komst van jullie kindje en toch kan je voor je gevoel niet volledig genieten van deze bijzondere tijd. De zware bevalling, met daarbij alle nare herinneringen en heftige emoties en gevoelens staat hier hier tussenin.
Nog een kindje na een traumatische bevalling?
Ondertussen begint het weer een beetje te kriebelen. De wens voor nog een kindje is bij jou en je partner groot. Maar de angst dat het weer zo zal gaan als toen, is groter. Alleen al bij de gedachte dat je nog een keer moeten bevallen en nog een keer zoveel pijn moeten doorstaan, breekt het angstzweet je aan alle kanten uit.
En dus duw je dit verlangen weg en probeer je de draad van het leven weer op te pakken. Dit is hoe jij je staande weet te houden en het helpt je voor nu verder. Maar tegelijkertijd weet je ook dat dit voor de lange termijn geen oplossing is.
‘Zet je erover heen’, is wat je van anderen hoort. Maar hoe doe je dat dan? Hoe verwerk je je traumatische bevalling, zodat je het een plekje kunt geven en de ervaring een eventuele nieuwe zwangerschap niet langer in de weg hoeft te staan?
7 tips om je traumatische bevalling te verwerken
Hoe graag je misschien ook zou willen, de bevalling die je hebt gehad, kun je niet meer veranderen. Die is gegaan zoals hij is gegaan, met alle gevolgen van dien. Maar wat je wel kunt, is leren hoe je op een andere manier met de bevalling om kunt gaan, zodat je er beter op terug kunt kijken en het een plekje kunt geven.
Ik deel graag 7 tips met je om je traumatische bevalling te verwerken:
1. Schrijf het verhaal van je traumatische bevalling uit om het te kunnen verwerken
Schrijven is een ontzettend helende manier om je met zware of traumatische bevalling te verwerken. Zo kun je je bevalling eens helemaal uitschrijven, inclusief alle gevoelens en emoties die het bij jou heeft opgeroepen.
Maar hoe kun je dat het beste aanpakken? Kies en moment waarin je ongestoord kunt schrijven. Vertel je partner (en evt. kinderen) dat je ook echt even niet gestoord wilt (tenzij er sprake is van een noodgeval) en trek je terug.
Bepaal hoe je lang je wilt schrijven. En of dat nu 5, 10 of 15 minuten is, dat maakt niet uit. Alles is goed. Zet hiervoor een timer op bijvoorbeeld je telefoon.
Kies een moment uit je bevalling waarover je wilt gaan schrijven. Een kort moment. En begin gewoon te schrijven, ook als de woorden nog niet direct vloeiend uit je pen vloeien. Begin desnoods met de zin: ‘vandaag ga ik een stukje schrijven over mijn bevalling.’ Het maakt niet uit. Schrijven betekent gewoon beginnen en je zult zien dan wanneer je eenmaal bezig bent, het steeds makkelijker wordt.
Schrijf niet alleen over wat er is gebeurd tijdens je bevalling, maar vooral ook hoe je je daarbij hebt gevoeld. Hoe voelde je je toen je hoorde dat ze overgingen tot een spoedkeizersnede? Hoe voelde je je toen je hoorde dat je nog steeds niet genoeg ontsluiting had? En laat eventuele emoties die je voelt omhoog komen, gewoon gaan. Dat is juist goed. Je schrijft om te verwerken.
Schrijf bij voorkeur met pen en papier, i.p.v. op een computer, omdat dat een positief effect heeft op het proces. Veel van mijn blogs werk ik ook altijd eerst uit op papier. En onthoud, je schrijft voor jezelf. Je hoeft het niet in te leveren of ooit aan iemand te laten lezen. Maak je dan ook niet druk over de juiste spelling of netjes schrijven. Rommel er maar lekker op het los. Het gaat om het proces en niet om het resultaat.
2. Neem voldoende rust en tijd voor jezelf om te kunnen herstellen van je traumatische bevalling
Voldoende slaap en tijd voor jezelf is ontzettend belangrijk voor je herstel, zowel fysiek als mentaal. Toch is dat als moeder van een baby of jonge kinderen, vaak niet zo vanzelfsprekend.
Maak daarom duidelijke afspraken met je partner over de zorgtaken, buiten jullie werktijden om.
Neem daarnaast minstens een keer per week een moment voor jezelf en ga dan het liefste ook het huis uit. Ga naar de kapper, laat je verwennen door een schoonheidsspecialiste, maak een wandeling of een drink een drankje op een terras.
Vraag je ouders, schoonouders of andere naasten of ze eens een paar uurtjes willen oppassen tussen twee voedingen van je baby in. In die tijd kun jij even rust nemen, zodat je er straks er weer vol energie tegenaan kunt.
3. Kalmeer je zenuwstelsel
Wanneer je een heftige gebeurtenis meemaakt, bereid je lichaam zich voor om elk moment te kunnen vechten en vluchten. Iets wat een beetje moeilijk gaat wanneer je aan het bevallen bent. Vaak blijft deze vrijgemaakte energie ergens opgeslagen in je lijf.
Dat verklaart ook gelijk waarom veel vrouwen erg prikkelbaar zijn na zo’n ervaring of bijvoorbeeld het gevoel hebben de hele dag ‘aan te staan.’
Het lijf is in opperste staat van paraatheid en zodra het ook maar ergens iets bespeurt dat een mogelijk gevaar kan zijn, maakt het zich weer klaar om te kunnen vechten of te vluchten. Het is net alsof dit systeem een beetje te strak afgesteld staat en bij het minste of geringste afgaat.tVeel hulp is gericht op de mentale kant van het verwerkingsproces, terwijl er fysiek ook heel erg veel gebeurt. Daarom is het belangrijk om ook je zenuwstelsel te kalmeren. Dit kan je doen door bijvoorbeeld meditatie, mindfulness, yoga, ademhalingsoefeningen of als dat niets voor jou is… rustig wandelen in de natuur, terwijl je je heel bewust bent van wat je hoort, ziet, voelt ruikt en/of proeft, helpt ook.
Wanneer je dit een paar keer per week doet, zul je merken dat er langzaam meer ontspanning in je lijf komt en je minder prikkelbaar bent.
4. Wees lief voor jezelf
Veel vrouwen zijn zo ontzettend hard voor zichzelf na een traumatische bevalling. Ze vinden dat ze hebben gefaald tijdens de bevalling en vinden zichzelf daardoor als moeder niet goed genoeg.
Wees eens eerlijk: is dit wat je hebt verdiend na alles wat jij hebt moeten doorstaan om jouw kindje op de wereld te kunnen zetten?
Wat zou je tegen je allerbeste vriendin zeggen als zij dit meegemaakt zou hebben tijdens haar bevalling? Welke woorden zou je dan kiezen en hoe zou je deze woorden ondersteunen? Met een knuffel misschien?
Wees voor jezelf die allerbeste vriendin. Wees lief en zacht voor jezelf. Schrijf een aantal lieve en helpende woorden op een briefje en bewaar deze in je agenda of portemonnee. Op het moment dat je merkt dat je jezelf er weer van langs geeft, pak dan dit briefje als kleine reminder.
5. Leg het commentaar van een ander naast je neer.
Even los van de bevalling die je hebt meegemaakt: wat je ook zegt of wat je ook doet, er is altijd wel iemand die daar wat van vindt. Zowel positief als ook negatief. Dit komt doordat iedereen door zijn eigen, gekleurde bril naar de wereld kijkt en vanuit dit perspectief reageert op een ander.
Die gekleurde bril wordt o.a. gevormd door hoe je als kind bent opgevoed door je ouders en door ervaringen die je eerder in je leven hebt meegemaakt. En dat is precies de reden waarom twee personen die dezelfde ervaring meemaken, daar beide heel verschillend op terug kunnen kijken.
Nu je dit weet, hoe belangrijk is dan nog de mening van een ander over iets wat jij hebt meegemaakt?
Hoe moeilijk het ook is, probeer het naast je neer te leggen. Maak het niet groter dan dat het is en steek geen kostbare energie in het jezelf verdedigen.
Het is jouw ervaring en als jij jouw bevalling als heftig of traumatisch hebt ervaren, dan is dat zo. No matter what een ander daarvan vindt.
6. Geef de verwerking van je traumatische bevalling de tijd
Veel vrouwen worstelen de eerste weken na een traumatische bevalling met nare herinneringen en heftige gevoelens en emoties. Misschien stelt het je gerust: dit is heel normaal na zo’n heftige ervaring. Het is iets wat verwerkt moet worden en dat kost nu eenmaal tijd en gaat gepaard met emoties. Bij een deel van de vrouwen gaat dit verwerken vanzelf en zij zullen merken dat de emoties in de loop van de weken steeds een beetje minder worden.
Als je merkt dat je 6-8 weken na de bevalling nog steeds in dezelfde hevigheid wordt overvallen door pijnlijke herinneringen, gevoelens en emoties over de bevalling en merkt dat het je dagelijkse leven behoorlijk beïnvloed, dan is dat een teken dat het verwerkingsproces van je traumatische bevalling mogelijk stagneert.
Het is dan een goed moment om contact op te nemen met een hulpverlener die je kan begeleiden bij het verwerken van je bevallingstrauma.
7. Kom in actie en zoek professionele hulp als je er niet alleen uit komt
Soms lukt het niet alleen en dat is niets om je voor te schamen. Dat betekent niet dat je zwak bent of een slechte moeder. Het getuigt juist van heel veel moed en kracht als je aan jezelf durft toe te geven dat je er niet alleen uit komt en hulp nodig hebt om je traumatische bevalling te verwerken.
Veel vrouwen geven aan dat ze de stap om aan de huisarts een verwijzing naar een psycholoog te vragen nog te groot vinden. En dat snap ik heel goed. Gelukkig zijn er ook veel andere, gespecialiseerde hulpverleners die je in dit proces kunnen ondersteunen. En niet voor alle hulpverlening is een verwijzing van de huisarts nodig of een wachtlijst van 3 maanden. Voor mijn hulp heb je geen verwijzing nodig en kun je, meestal, binnen twee weken na aanmelding terecht.
Ook hoeft een traumatische bevalling verwerken geen langdurig proces te zijn. Met mijn methode om je bevalling te verwerken, help ik je in 3-4 sessies je klachten te verlichten, dan wel te laten verdwijnen.
Maar wat misschien wel het allerbelangrijkste is, is dat je een goede klik hebt met je hulpverlener. Dat je je door hem/haar gehoord en gezien voelt en je je veilig voelt om je heftige verhaal te delen. Dat is een van de redenen waarom ik altijd een eerste gratis en vrijblijvend consult van 30 minuten aanbied.
Vond je de tips waardevol? Maak van deze tips dan geen goed bewaard geheim, maar deel ze. Via social media of met iemand uit je omgeving voor wie deze tips ook heel waardevol kunnen zijn. Alvast dank je wel!
Ik ben Anke Velstra, gediplomeerd en ervaren counsellor, bevallingstrauma therapeut & doula gespecialiseerd in bevalangst en bevallingstrauma.
