Burn-out door een bevallingstrauma

Burn-out door een onverwerkt bevallingstrauma: De tranen stroomden over mijn wangen, toen ik in de auto van mijn werk naar huis reed. Ik had aan mijn team verteld dat ik even een time-out zou nemen, omdat ik het allemaal niet meer trok. Het werd teveel.

Een beslissing die ik al de hele week voor me uitschoof, omdat er bij de start van het schooljaar voor mij als schoolleider nog zoveel belangrijke dingen waren om te doen. Ik wilde die eerst kunnen opstarten en dan pas kon ik mezelf toestemming geven om er even tussenuit te stappen.

Nadat ik de woorden had uitgesproken, heb ik mijn spullen gepakt en ben ik in de auto gestapt. Ik was zo vreselijk boos op mezelf en het voelde alsof ik gefaald had.
Ik moest letterlijk op mijn rechterhand gaan zitten, om te voorkomen dat die hand een ruk aan het stuur zou geven en de auto in de sloot zou parkeren.

Het voelde als een diepe, zwarte put waar ik in was beland. Voor mij hoefde het zo allemaal niet meer.

Burn-out door een onverwerkt bevallingstrauma

En toen zat ik thuis. Opgebrand, burn-out. Het enige wat ik de eerste week kon, was bijna de hele dag languit op de bank liggen. Voor de afleiding zette ik een komedie serie aan om Netflix, maar het geluid klonk zo vreselijk hard en schel, dat ik het niet kon verdragen.

Na een week nam mijn man me mee naar een terrasje. Er even ontspannen tussenuit, dacht hij, maar de drukte vloog me aan. Na een kwartier was ik doodmoe en drijfnat van het zweet. Toen drong het besef tot me door dat ik aan twee weken time-out echt niet genoeg zou hebben om te herstellen…

En of dat nog niet genoeg was, knalde niet lang daarna ook mijn onverwerkte bevallingstrauma naar de oppervlakte. Nog nooit van mijn leven ben ik zo angstig en in paniek geweest, als toen.

Liever wegstoppen in plaats van het bevallingstrauma verwerken

Nu is het geen toeval dat ik een burn-out heb opgelopen in de 4,5 jaar dat ik met een onverwerkt bevallingstrauma heb rondgelopen. Ik had in deze jaren zo mijn best gedaan om alle heftige emoties en nare gevoelens in mijn grote teen te stoppen, dat me dat ongemerkt heel erg veel energie heeft gekost.

Ook moest ik voor mijn gevoel de hele dag bezig zijn en kon ik mezelf geen moment van rust gunnen, omdat ik wist dat dan alle nare herinneringen zich weer zouden aandienen.
Ik was altijd moe, sliep veel en werd ondanks dat nooit uitgerust wakker.

Ik had mijn dagelijks leven er zo op aangepast, dat ik kon blijven functioneren: ik werkte veel, was altijd iets aan het doen en deed enorm mijn best om alles dat me deed herinneren aan mijn bevalling zoveel mogelijk buiten mijn leven te houden.

Ik stond na mijn traumatische bevalling de hele dag door aan

Toen ik later meer leerde over trauma, ontdekte ik dat je zenuwstelsel na het meemaken van een trauma vaak in de opperste staat van paraatheid blijft staan. Je staat de hele dag aan en bent ongemerkt voortdurend alert op mogelijk gevaar. Met een moeilijk woord noemen we dat hyperarousal.

Dat verklaarde ook gelijk waarom ik in die tijd zo snel schrok van onverwachte bewegingen van anderen of plotselinge harde geluiden. Als dat gebeurde, dan raakte ik letterlijk verstijfd van angst, maar had geen idee waarom. Ongemerkt kostte deze staat van zijn me enorm veel energie.

Ik was enorm prikkelbaar. Er hoefde maar dit te gebeuren en dan zat ik boven in de boom. Vooral mijn gezin kreeg hierdoor de volle laag.

Het heeft me een jaar hard werken aan mijn bevallingstrauma en burn-out gekost om er weer bovenop te komen en gelukkig ben ik volledig hersteld.

Ik ben niet de enige die dit overkomt na een traumatische bevalling

Ik deel dit verhaal niet zomaar met je… Wat heel veel vrouwen zich niet realiseren, is dat rondlopen met een onverwerkt bevallingstrauma op de langere termijn grote gevolgen kan hebben. Je hebt namelijk tot 50% meer kans op een burn-out, een depressie en/of ocd-achtige klachten.

Van de vrouwen die ik heb begeleid bij het verwerkingsproces, heeft met name de groep vrouwen die al enkele jaren met deze klachten rondloopt, een of meerdere periodes van overspannenheid en/of burn-out meegemaakt. Maar helaas is in de meeste gevallen de link met hun onverwerkte bevallingstrauma nooit gelegd en was een verbetering van klachten vaak maar van korte duur.

Laat het niet zover komen, doe iets aan je bevallingstrauma

Vanuit mijn eigen ervaring kan ik je zeggen: Als je het zover laat komen, ben je nog veel verder van huis. Je herstel vraagt dan intensieve begeleiding en kost erg veel tijd. Een jaar hersteltijd is in dat geval helemaal niets.

En daar wil ik je heel graag voor behoeden. Het hoeft echt niet zover te komen, als je nu maar in actie komt.

Als je besluit om met mij aan de slag te gaan met het verwerken van je bevallingstrauma, ben je gewoon in 3-4 sessies binnen 4-6 weken van (een groot deel van) je klachten af. Voel je je veel relaxter in je hoofd en lijf en kun je weer genieten van je gezin en alle leuke dingen in het leven.

Wil je graag eerst wat meer informatie over een bevallingstrauma en je vragen kunnen stellen? Schrijf je dan in voor het gratis groepsconsult ‘Herstellen van een traumatische bevalling.’