“Ben je nog dezelfde doula als toen je begon?” Afgelopen weekend was ik op bij zoek bij mijn allereerste doula cliënten. Ik had mijn opleiding bijna afgerond om moest als stage twee bevallingen begeleiden. Je wordt door de opleiding klaar gestoomd voor het werk, je hebt je eigen bevallingen meegemaakt, maar toch vond ik het echt wel een beetje spannend.
Ik ben een echte doener, kom graag in actie om een ander te helpen en dat was dan ook wat ik veel deed tijdens de eerste bevalling. Voor deze bevalling ben ik bijna 24 uur van huis geweest en ik gunde mezelf amper rust. Ik nam de meest bizarre houdingen aan, zo erg dat ik in de dagen erna forse spierpijn had. Als dit elke keer zo zou gaan, dan zou ik dit werk vast niet lang vol kunnen houden.
Hoewel in doula het woord to ‘do’ zit, hoef je echt niet de hele tijd keihard aan het werk. Soms is er gewoon zijn al genoeg. Wat dat aangaat zou het woord bela beter passen bij het werk wat wij als doula’s doen. Ik vond het echt een superleuke vraag van mijn doula cliënten en ik neem je in deze podcast mee in hoe ik terugkijk op mijn ontwikkeling als doula.
Je beluistert deze podcast via onderstaande link of via jouw favoriete podcast app onder de naam Moedermoed.
Ik ben Anke Velstra, gediplomeerd en ervaren counsellor, bevallingstrauma therapeut & doula gespecialiseerd in bevalangst en bevallingstrauma.
