Veelgehoorde adviezen om te dealen met je bevallingstrauma

Veelgehoorde adviezen om te dealen met je bevallingstrauma, maar die niet helpen.

Ik ben niet altijd de eerste hulpverlener die vrouwen bezoeken die hulp nodig hebben bij het verwerken van hun traumatische bevalling. In veel gevallen hebben ze al een of meerdere gesprekken gehad met de huisarts, een POH ggz hulpverlener en soms ook al met een psycholoog. Toch heeft het hen niet gebracht wat ze nodig hadden, want anders zaten ze nu niet tegenover me in mijn praktijk.

“Het waren vaak fijne gesprekken, die even wat meer lucht gaven, maar na een paar uur voelde ik me weer net zo rot als daarvoor. Ook de adviezen om te dealen met mijn bevallingstrauma volgde ik trouw op, maar toch voelde ik me hier niet beter door.” Als ik dan hoor welke adviezen er zijn gegeven, dan valt mijn mond soms open van verbazing.

Nee, niet gek dat je je hierdoor niet beter voelt. Sterker nog, deze adviezen kunnen zelfs behoorlijk schadelijk zijn en ervoor zorgen dat je je steeds slechter begint te voelen.

Kreeg jij van je zorgverleners ook goed bedoelde adviezen na jouw traumatische bevalling, maar zit je hierdoor nog steeds niet beter in je vel? Lees dan zeker even verder, want ik zal je ook precies uitleggen waarom het advies niet werkt.

Advies 1 om te dealen met je bevallingstrauma: Probeer er maar veel over te praten

Nog steeds leeft bij veel hulpverleners het idee dat herbeleven van de traumatische gebeurtenis door erover te praten een goede aanpak is om de heftige gevoelens en emoties die gekoppeld zijn geraakt aan de traumatische gebeurtenis te verminderen en daarom geven ze ook vaak dat advies.

En niet alleen zorgverleners leeft dit idee, ook bij bijvoorbeeld mensen uit je naaste omgeving. Of bij verschillende postpartum coaches die zogenaamde ‘moedercirkels’ hiervoor aanbieden. Deze praatcirkels bieden ongetwijfeld herkenning en erkenning, wat enorm fijn is als je je in deze situatie bevindt, maar het brengt geen langdurige verlichting bij mensen die te maken hebben met traumasymptomen.

Sterker nog: praten over je trauma, of alleen al simpelweg datgene wat er is gebeurd, vatten in woorden, kan je traumasymptomen verergeren, omdat het keer op keer opnieuw geactiveerd wordt in je brein en hierdoor raakt het steeds dieper in je brein verankerd.

Dr. Noreen Tehrani, ergotherapeut en counselling psychogoloog gespecialiseerd in post-traumatische stress, zegt hierover het volgende: “Als een trauma slachtoffer praat over zijn/haar traumatische gebeurtenis, terwijl hij/zij heftige emoties ervaart, kan dat leiden tot een overbelasting van je stress systeem, waardoor de sensorische indrukken worden gevangen in de amygdala.

Mensen opnieuw hun trauma laten herbeleven is geen therapie. Denk eens na… als het herbeleven van een trauma traumasymptomen zou helen, dan zou de eerste echte flashback dat al lang hebben gedaan.”

En laat herbelevingen en flashbacks nu precies veelgehoorde traumasymptomen zijn.

Veel vrouwen die in mijn praktijk komen voor hulp bij het verwerken van hun traumatische bevalling, vinden het fijn om hun verhaal te delen. Daarvoor bied ik ze de ruimte tijdens de eerste sessie, maar dat is ook het enige moment, omdat het vele praten over juist meer schade kan aanrichten. Voor sommige vrouwen is het praten over al zo ontzettend heftig, dat we die stap overslaan. Het hoeft niet, want het is niet een noodzakelijke stap in de techniek die ik toepas voor verwerking. Het je kunnen herinneren is voldoende.

Advies 2 om te dealen met je bevallingstrauma: Probeer maar vooral veel te genieten van je baby

“Alles is toch uiteindelijk goed gekomen en je hebt toch nu een prachtige baby in je handen? Probeer je daar vooral maar op te richten.” Ook weer zo’n ontzettende dooddoener en ook wederom iets wat niet alleen door naasten gezegd wordt, maar net zo goed door zorgverleners.

Sowieso zijn kunnen genieten van je baby en last hebben van de manier waarop je bevalling is gegaan, twee verschillende dingen. Je kunt intens gelukkig zijn met dat kleintje, maar jezelf tegelijkertijd enorm slecht voelen.

Maar helaas is genieten van je kleintje voor veel moeders na een traumatische bevalling iets wat nog niet zo eenvoudig is. Veel van hen werden namelijk niet overspoeld door moedergevoelens op het moment dat ze hun baby voor het eerst in de ogen keken. Ze waren vooral opgelucht dat de bevalling er eindelijk op zat.

Hoe kan het dat moeders na een traumatische bevalling geen moedergevoel ervaren?

Een belangrijke verklaring hiervoor is dat deze vrouwen tijdens hun bevalling enorm veel stress en angst hebben ervaren. Door de bevalling was het voor hen niet mogelijk om te kunnen vechten of te vluchten om zichzelf en hun baby in veiligheid te brengen. De enige optie was de zogenaamde freeze, alles gelaten over je heen laten komen in de hoop dat jullie beide de situatie zouden overleven. En let wel… dit zijn onbewuste processen.

Een freeze betekent dat je dissocieert, dat je afstand neemt van jezelf. Sommige vrouwen vertellen me dat ze het gevoel hebben gehad naast zichzelf te hebben gestaan, in plaats van aanwezig te zijn geweest in hun lijf. Dissociatie helpt je ook om afstand te nemen van de pijn en de heftige gevoelens die ervaart, maar zorgt er tegelijk ook voor dat je niet dat alles overweldigende gevoel van blijdschap en intens geluk hebt kunnen ervaren op het moment dat je baby op je borst werd gelegd.

De freeze is niet per definitie iets slechts

Maar voordat je hierdoor nu alleen negatief denkt over de freeze: de freeze is eigenlijk een prachtig overlevingsmechanisme, want wat zou er zijn gebeurt als je wel de strijd was aan gegaan of op de vlucht was geslagen en wat had dat betekend voor de gezondheid van jou en je baby? Het heeft je in die zin ook heel veel gebracht.

Maar het zorgt er wel voor dat je nu enorm kunt worstelen met een gebrek aan moedergevoel en dat is behoorlijk ingewikkeld. Je bent enorm blij en je kindje komt absoluut niets tekort, maar voor je gevoel ontbreekt er wel iets essentieels.
Waar ook vaak niet bij stil wordt gestaan, is dat je kindje ook een trigger kan zijn van de heftige gevoelens en emoties die gekoppeld zijn geraakt aan je bevalling. Wanneer je je baby hoort huilen, kun je verstijven van angst en je compleet machteloos voelen. Als je dit herkent, weet dat je niet de enige bent. Het betekent niet dat er iets mis met je is of dat je een slechte moeder bent. Het is normale reactie op een abnormale situatie die je hebt meegemaakt.

Ook kan het zo zijn dat je baby in nood is geweest tijdens de bevalling en de afloop enige tijd onzeker is geweest. Je hebt op dat moment enorme angst gehad om je kindje te verliezen tijdens de bevalling. Gelukkig is alles uiteindelijk goed gekomen, maar je stressysteem ziet nog steeds overal gevaar voor je kindje. Je controleert je baby overmatig. Is alles nog goed met hem/haar? Ademt hij/zij nog? En je durft je baby niet uit handen te geven aan een ander, soms zelfs niet eens aan je partner.

Je kunt je, nadat je dit hebt gelezen, wel voorstellen dat het advies ‘geniet maar van je baby’ enorm misplaatst kan zijn bij vrouwen met een bevallingstrauma. Ze willen niets liever, maar het trauma weerhoudt hen hierin.

Het enige juiste advies in deze situatie is dan ook: verwerk je bevallingstrauma. Goede hulp bij het verwerken kan helpen om deze gevoelens te verlichten. Na afloop van een traumatraject vertellen de cliënten die hiermee geworsteld hebben me dat ze in het contact met hun kindje een hele grote positieve verandering hebben mogen ervaren.

Advies 3 om te dealen met je bevallingstrauma: Ga maar veel leuke dingen doen, dan voel je je snel beter

“Je moet niet meer zoveel bezig zijn met je bevalling. Dat is niet goed voor je. Zoek afleiding, ga leuke dingen doen, dan voel je je snel beter.”
Was het maar zo simpel… leuke dingen doen op recept om te herstellen van je traumatische bevalling.

Wist je dat de meeste vrouwen die een traumatische bevalling hebben meegemaakt enorm sterk zijn? Ondanks alle heftige gedachtes, gevoelens en emoties die zich te pas en te onpas aan hen opdringen, blijven ze toch overeind. Ze moeten ook wel, ze hebben geen keuze, want ze hebben ook een kleine baby om voor te zorgen.

Ze onderdrukken hun gevoelens en emoties en gaan maar door. Maar je kunt je voorstellen dat het enorm veel energie kost om dat de godganse dag lang te onderdrukken. Je gaat maar door, je staat de hele dag aan. Na een dag ben je kapot, je bent prikkelbaar en schiet om het minste of geringste uit je slof. Een overlevingsstrategie om jezelf staande te kunnen houden.

“Misschien moeten we er even tussenuit. Even afstand nemen van alles, de batterij opladen.” Dat klinkt als een fijn idee en eerder hielp dit ook goed na een drukke periode. Maar eenmaal daar lukt het je niet om de rust te vinden, want rust betekent voelen. Al die heftige gevoelens en emoties die je hebt ervaren tijdens je bevalling. Het laadt je helemaal niet op.

De hele dag aan staan en druk bezig zijn heeft een functie, namelijk niet hoeven voelen.

Dingen waar je normaal van kon genieten en kon opladen, zijn nu ineens verschrikkelijk. Een belangrijke reden dat je niet kunt genieten, is dat iemand die last heeft van traumasymptomen niet volledig met zijn/haar aandacht aanwezig is in het nu. Hij/zij is of met zijn/haar aandacht in het verleden bij alles wat er is gebeurd, of met zijn/haar aandacht in de toekomst, bij alles wat potentieel gevaar kan betekenen. Je bent dus niet bij datgene wat er in het moment is en kunt maar een ding denken en dat is ‘weg hier’.

En mocht het je wel lukken om iets op te laten tijdens een uitje of vakantie, dan is dat hetzelfde als het plakken van een pleister. Je laadt de batterij weer een stukje op, maar eenmaal thuis loopt hij weer keihard leeg, omdat de oorzaak, het onverwerkte trauma, nog steeds aanwezig is en het je bakken vol met energie kost om jezelf staande te blijven houden en een soort van te kunnen blijven functioneren.

Vroeg of laat is die batterij opnieuw leeg en leef je op reserves. Het is dan ook niet voor niets dat je veel mensen met een onverwerkt trauma vroeg of laat in een burn-out terecht komen.

Het verwerken van je bevallingstrauma helpt je om de heftige gevoelens en emoties die hieraan gekoppeld zijn geraakt, te verlichten, waardoor alle andere symptomen verminderen of zelfs helemaal verdwijnen. Daardoor hoef je niet meer de hele dag zo hard te werken om alles weg te drukken en zul je merken dat je batterij weer echt kan opladen.

Heb jij ook deze adviezen gekregen na het meemaken van een heftige of traumatische bevalling? Heb je ze geprobeerd, maar hielpen ze niet? Hopelijk begrijp je nu met deze uitleg waarom.

Ben je op zoek naar iets wat wel echt werkt om de symptomen van je traumatische bevalling snel en effectief te verminderen, dan wel te laten verdwijnen? Ik begeleid je daar graag bij. In een snel en effectief traject van 3 sessies die we binnen 4 weken tijd inplannen, zit jij snel weer lekker in je vel en kun je volop genieten van het moederschap.